جده

پس از شهادت امام حسن عسکري عليه السلام مشهور است که امور

شيعيان عمدتاً بر دوش مادر آن حضرت؛ يعني، مادربزرگ حضرت مهدي عليه السلام

بود و در روايات از او به عنوان «جده» ياد شده است.

وي نقش مهم و اساسي در حفظ و صيانت شيعه داشت. نقل شده است که:

«روزي احمدبن ابراهيم محضر حکيمه خاتون رسيد، ضمن پرسش هايي

از او پرسيد: شيعيان به چه کسي مراجعه کنند؟ حکيمه گفت:

به جده او مادر امام يازدهم. گفتم: وصيت خود را به زني واگذاشته است؟!

حکيمه گفت: پيروي از حسين بن علي بن ابيطالب عليه السلام

کرده است، زيرا آن حضرت به حسب ظاهر وصاياي خود را به خواهرش

زينب دختر علي بن ابي طالب سپرد(براي پنهان کردن امامت

پسرش علي بن الحسين). سپس فرمود: شما مردمي مطلع از اخبار هستيد؛

آيا در روايات به شما نرسيده که نهمين فرزند حسين عليه السلام

زنده است و ميراثش تقسيم مي شود؟».